برگزاری فستیوال عودنوازی در جزیره قشم، به‌جای آنکه نوای هویت و فرهنگ را در جنوب ایران طنین‌انداز کند، تبدیل به نمایش پرهزینه‌ای شد که سهمی از آن به هنرمندان بومی نرسید. جشنواره‌ای با صرف میلیاردها تومان هزینه، که قشم تنها نام و مکانش را یدک کشید و از حضور چهره‌های فرهنگی و هنری خودش بی‌بهره ماند.
به گزارش حرا نیوز، این جزیره با پیشینه‌ای غنی در موسیقی نواحی، زادگاه استادان بی‌نام اما ریشه‌داری‌ست که هنر عود را از پدران‌شان به ارث برده‌اند. اما فستیوالی که باید بستر معرفی این ظرفیت‌ها باشد، به محفلی تشریفاتی برای چهره‌های غیربومی تبدیل شد.
نکته تأمل‌برانگیزتر، تغییر نقش برخی منتقدان دیروز است؛ افرادی که سال گذشته به‌دلیل حذف هنرمندان قشمی از فستیوال عود جزیره کیش زبان به انتقاد گشودند، اما امروز خود در جمع برگزارکنندگان فستیوال قشم حضور دارند و سکوت اختیار کرده‌اند. سکوتی که برای جامعه فرهنگی قشم، سنگین‌تر از حذف رسمی‌ست.
این در حالی است که فشارها و اعتراضات گسترده از سوی جامعه هنری و فعالان فرهنگی جزیره، باعث شد در لحظات پایانی و در اختتامیه فستیوال، چند هنرمند بومی به‌طور نمادین و نمایشی دعوت شوند؛ دعوتی که بیشتر به دلجویی لحظه آخری شباهت داشت تا احترامی واقعی به اصالت موسیقی قشم.
اهالی هنر قشم همچنین معتقدند هرگاه قرار باشد مراسمی با لوح تقدیر یا یک کارت هدیه کوچک برگزار شود، هنرمندان بومی را به‌عنوان نماد فرهنگی فرا می‌خوانند، اما در برنامه‌ریزی‌های اصلی و محوری جایی برای آن‌ها نیست. این نگاه تشریفاتی، نه‌تنها توهین به فرهنگ بومی است بلکه روند تخریب آرام هویت موسیقایی قشم را تسریع می‌کند.
اکنون این پرسش به‌طور جدی مطرح است: هدف از چنین جشنواره‌هایی چیست؟ اگر اصالت و فرهنگ، جوهره برگزاری فستیوال‌هاست، پس چرا صاحبان واقعی این فرهنگ همواره در حاشیه‌اند؟ و اگر تنها هدف، اجرای نمایشی پرزرق‌وبرق است، چرا نام قشم باید بر آن حک شود؟